Wykopy pod fundamenty podziemnych garaży, rozmaitych obiektów budowlanych, zbiorników wodnych i kanalizacyjnych wymagają dobrego zabezpieczenia. Jedną z popularniejszych metod jest zastosowanie ścianki berlińskiej, której po raz pierwszy użyto przy budowie metra w Berlinie. Z naszego artykułu dowiesz się, jakie są sposoby wykonania ścianek berlińskich.
Ścianka berlińska – co to takiego?
Ścianka berlińska nazywana również obudową berlińską zaliczana jest do tymczasowych konstrukcji oporowych. Należy ona do podstawowych sposobów na zabezpieczenie wykopu. Jej cechą charakterystyczną jest możliwość rozbudowywania w miarę postępu wykonywania wykopów. Może stanowić także przedłużenie innych rodzajów konstrukcji oporowych np. ścianki szczelnej. W porównaniu do innych metod zabezpieczania wykopów ścianki berlińskie charakteryzuje łatwość realizacji i elastyczność, a także możliwość stosowania na terenach zurbanizowanych. Popularność obudowy berlińskiej wynika także z niskiej ceny w porównaniu ze ściankami szczelnymi. Niewątpliwą zaletą jest także krótki czas montażu oraz możliwość odzysku materiału po zakończeniu prac w przypadku zastosowania metody wibracyjnej.
Gdzie ma zastosowanie ścianka berlińska?
Najpopularniejszym zastosowaniem obudowy berlińskiej jest tymczasowe zabezpieczenie wykopów. Może być ona też także trwałą konstrukcją, jednak tylko w przypadku, gdy słupy stalowe zabezpieczone są w odpowiedni sposób przed korozją.
Ścianka berlińska ma również szerokie zastosowanie powyżej poziomu wód gruntowych, jednak trzeba wiedzieć, że istnieją także pewne ograniczenia dotyczące jej budowy – wyjaśnia przedstawiciel Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych Żyrardów. Jest ona dość wiotką konstrukcją, która nie zatrzymuje wody, co znacząco zawęża możliwości jej zastosowania np. na gruntach nawodnionych oraz takich, które mogą się osypywać.
Co więcej, może się zdarzyć, że ścianka berlińska będzie obudową traconą. Jej demontaż może być niemożliwy z powodu kłopotów z usunięciem elementów obudowy, które mogą wynikać np. ze zbyt małej ilości wolnego miejsca.
Jak wykonuje się ściankę berlińską?
Podstawą wykonania ścianek berlińskich jest zastosowanie stalowych bądź betonowych słupów. Te z kolei pogrąża się w gruncie na dwa sposoby – albo za pomocą wiertła, albo za pomocą specjalnych wibromłotów. Ścianka berlińska wykonana jest z profili stalowych montowanych w gruncie w pewnym rozstawie, a także z poziomych elementów opinki w postaci drewnianych bali. W trakcie postępu robót ziemnych opinkę drewnianą sukcesywnie uzupełnia się o profile stalowe, stanowiące najważniejszy element ścianki berlińskiej. Jeżeli zachodzi taka konieczność, to konstrukcja ścianki berlińskiej może zostać dodatkowo wzmocniona za pomocą kotw oraz rozpór. Profile stalowe można montować na dwa sposoby, w zależności od warunków gruntowych i infrastruktury wokół wykopu. Montaż może się odbyć wibracyjnie z możliwym podwierceniem pod pal lub bezwibracyjnie, gdy profile obsadzone są w betonie lub zawiesinie bentonitowej. Korzystając z metody wibracyjnej, wykonuje się pomiary drgań w czasie rzeczywistym wraz z końcowym przygotowaniem raportów.
Podsumowując, ścianka berlińska to jedna z popularniejszych metod zabezpieczania wykopów o licznych zaletach. Zazwyczaj wykorzystywana jest powyżej poziomu wody gruntowej. Przy głębokich wykopach niezbędne są rozparcia lub kotwy gruntowe, które zadbają o to, by ściana miała właściwą stateczność.