Choć wydawać by się mogło, że każdy wie co znaczy słowo horoskop, wiele osób nadal się zastanawia nad definicją tego słowa. Wpisują w wyszukiwarkę frazę hasło horoskop czym jest, by poszerzyć swoją wiedzę. A jest to po prostu słowo pochodzące z greki od hora – godzina i skopein – zaglądać, podglądać, podpatrywać, oznaczające dosłownie podglądanie godziny. W astrologii jest to przepowiednia lub charakterystyka danej osoby, czy też wydarzenia, sporządzona na podstawie układu ciał niebieskich według daty, godziny i miejsca. I choć wiele osób krytykuje horoskopy i powątpiewa w ich skuteczność, to jednak jest pewno grono osób na całym świecie, które patrzy w gwiazdy i wierzy w to, że można z nich wyczytać przyszłość.
Czym zajmuje się astrologia?
Astrologia przez wielu uważana jest za dziedzinę pseudonaukową, gdyż nie ma jednoznacznych badań wskazujących na to, że jest skuteczna. Jest to po prostu wróżbiarstwo, które stara się przewidzieć wydarzenia na Ziemi i przyszłość poszczególnych ludzi na podstawie położenia ciał niebieskich, takich jak gwiazdy i planety na nieboskłonie. Przypisuje się też im powodzenie lub jego brak w danym momencie życia osoby, dla której układa się horoskop.
Kto wymyślił horoskopy?
Eksperci z NASA twierdzą, że nie da się jednoznacznie określić, kto tak naprawdę jako pierwszy zaobserwował zjawiska na niebie jako źródło dla horoskopu. Istnieją przesłanki świadczące o tym, że już w kulturze jaskiniowej zwierzęta i rzeczy mogły być naznaczone duchowością. Jednak najstarsze zapiski astrologiczne wskazują na to, że gwiezdne konstelacje zaczęto nazywać dopiero w starożytnej Mezopotamii. Najprawdopodobniej to Sumerowie jako pierwsi nadali nazwę gwiazdozbiorom, choć niektórzy badacze przypisują to odłamom ludów semickich (Akadyjczycy), które osiedliły się w trzecim tysiącleciu p.n.e. we wschodniej Mezopotamii. Wiadomo jednak, że to dzięki nazwaniu ciał niebieskich, mogły potem powstać horoskopy, w które się stawia i wierzy.
Kiedy powstały horoskopy?
Na ślady pierwszych horoskopów można natknąć się już w źródłach pochodzących z czasów przed naszą erą. Szlachta w starożytnych Chinach postrzegała plamy na Słońcu jako znaki dobrych i złych czasów dla siebie jak i dla cesarza. Starożytni Egipcjanie odkryli natomiast, że układy gwiazd tworzą konstelacje, przez które słońce wydaje się “poruszać” w określonych porach roku. A Sumerowie i Babilończycy praktykowali wróżbiarstwo na wiele sposobów. Przyglądali się plamom na wątrobie i wnętrznościom zwierząt, wyznając przy tym filozofię, że obserwowanie planet i gwiazd jest sposobem na śledzenie, gdzie byli bogowie na niebie. Tabliczką Wenus z Ammi-saduqi datowana na pierwsze tysiąclecie p.n.e., śledząca ruch Wenus, jest jednym z najwcześniejszych fragmentów tego, co nazwano babilońskimi wróżbami planetarnymi. W zależności od regionu i ludności go zamieszkującej powstało wiele różnych horoskopów, które różnią się między sobą nie tylko podejściem do odczytywania gwiazd, ale również nazywaniem znaków zodiaku, pod którym urodziła się dana osoba.
Jakie są horoskopy?
Horoskopy mogą być różne, jednak najbardziej popularny jest zodiakalny zwany przez niektórych klasycznym oraz chiński. Inne horoskopy są raczej znane osobom związanym z ezoteryką i należą do nich takie horoskopy jak celtycki, zwany też drzewnym, solarny, rzymski (appolliński), ptasi, marokański, japoński, cygański, kwiatowy. Różnią się bardzo między sobą i mało kto potrafi się w ich tajemnice zagłębić.