Dobry film i kino to pasja wielu osób. Co więcej, seanse filmowe są jedną z ulubionych form spędzania czasu wolnego. Wciąga nas fabuła, elektryzują efekty specjalne, a nastrój buduje ścieżka dźwiękowa. Sięgając jednak wstecz, w z początkami kinematografii nierozerwalnie związany jest film niemy.
Czym charakteryzowały się filmy nieme i jaka jest ich historia?
Filmy nieme – jak to się zaczęło?
Przyzwyczailiśmy się do filmów w pełnym kolorze, wyświetlanych na ogromnych ekranach, pełnych zapierających dech w piersiach ujęć, gdzie kamery pokazują nam akcję z lotu ptaka lub mkną poprzez plan nadając całej akcji dynamiki. Nie doszlibyśmy do tego, gdyby nie stare kino, a przede wszystkim filmy nieme. To nimi zafascynowali się ludzie i to od nich zaczął się błyskawiczny rozwój kinematografii jak i całego przemysłu filmowego.
Początki takiego filmu datuje się na lata 90 XIX wieku. Bracia Auguste i Louis Lumière uznawani są za pierwszych twórców filmowych w historii kina. W lutym 1895 roku opatentowali oni urządzenie zwane kinematografem, a końcem grudnia tego samego roku zorganizowali w Paryżu pierwszy, publiczny pokaz filmowy.
Dialogi i ścieżki dźwiękowe w filmach niemych
Jak radzono sobie z przedstawianiem dialogów oraz prowadzeniem narracji, gdy jeszcze niemożliwe było załączenie ścieżki dźwiękowej do filmu? Używano planszy tekstowych (z ang. intertitles). Nadrukowane bądź namalowane na nich dialogi czy informacje wstawiano pomiędzy sekwencje filmu, aby widzowie otrzymywali więcej szczegółów o przedstawianej historii. Tę technikę wykorzystywano również do tłumaczenia filmu na inne języki- wystarczyło jedynie podmienić plansze tekstowe na obcojęzyczne i z powrotem umieścić w filmie, aby cieszyć się filmem mogli również ludzie zza granicy. Plansze tekstowe funkcjonują do dziś, stanowiąc dodatek w różnych programach telewizyjnych.
Co z muzyką czy efektami dźwiękowymi które potrafią stanowić doskonałe tło dla rozgrywanej akcji, budować napięcie, czasami wprowadzać spokój a nawet roztkliwienie? Towarzyszyły one również filmom niemym, ale w postaci muzyki na żywo w trakcie seansu (najczęściej była to gitara, fortepian lub pianino), lub nagrania z fonografu.
Gra aktorska w filmach niemych
Wyobraźcie sobie, że jesteście aktorami, chcecie idealnie odegrać jakąś scenę, coś przekazać, ale macie świadomość, że nie będzie Was słychać, bo gracie w filmie niemym! Co wtedy? To, czego nie słychać, trzeba nadrobić mimiką i mową ciała. To dlatego, patrząc z obecnej perspektywy na ówczesne filmy gra aktorska może wydawać się przesadzona i aż nadto przerysowana, momentami wręcz zabawna.
Przejście w erę dźwięku miało miejsce w latach 20-ych XX wieku. Pierwszym filmem ze ścieżką dźwiękową był “Śpiewak Jazzbandu” (1927 r), wkrótce potem możliwości kręcenia filmów z dźwiękiem wykorzystał Walt Disney reżyserują pierwszy w historii animowany film z dźwiękiem “Parowiec Willie”. Na te lata przypada koniec ery filmów niemych. Warto pamiętać, że to od nich wszystko się zaczęło.
Partnerem materiału jest portal OldCamera.